Buyuk ipak yo'li-muloqot va hamkorlik yo'li. Etnogenes va etnik tarix masalalari Reja

Buyuk ipak yo'li-muloqot va hamkorlik yo'li. Etnogenes va etnik tarix masalalari

Reja:

1. 
   Insoniyat tarixida savdo yo`llarining ahamiyati.
   
2. 
   O`lkamiz hududidan o`tgan qadimgi savdo yo`llari.
   
3. 
   Buyuk ipak yo`li temuriylar davrida.
   
4. 
   Savdo yo`llarini tiklanishining Mustaqil O`zbekiston taraqqiyotida tutgan o`rni.
   
5. 
   IX-XII asrlardagi ijtimoiy-siyosiy hayotning moddiy va ma`naviy madaniyatning yuksalishidagi ahamiyati. Tabiiy fanlarning ravnaqi.
   
6. 
   Turkiston buyuk muhaddislar yurti. O`lkamiz hududidan yetishib chiqqan olimlarning islom tarixida tutgan o`rinlari.
   
7. 
   Amir Temur va temuriylar davrida ilm-fanga e`tibor. Amir Temur va Mirzo Ulug`bek zamonasida Movarounnahrdagi madaniy va ilmiy hayot.
   
8. 
   Oʼzbek xalqi etnogenezi va etnik tarixining baʼzi bir nazariy va ilmiy-metodologik masalalari
   

Buyuk ipak yo`li tug`risida fikr yuritar ekanmiz, bu qadimiy yo`lning necha asrlar davomida ne-ne mamlakatlar va xalqlarni bir-biriga bog`lash, aloqalarini mustah-kamlashdagi mislsiz xizmatini aloxida ta`kidlab o`tish joiz bo`ladi.

Ilk bor Xitoy hududidan boshlanib g`arbga tomon minglarcha kilometr masofaga cho`zilgan ( 12 ming km.), Sharq bilan g`arbni tutashtirgan. Bu noyob savdo yo`li ulug` ajdodlarimiz sa`y-harakatlari samarasi o`laroq umumbashariyat tarixiy taraqqiyotida yorqin iz qoldirgan. Ayniqsa, bu yo`lning Vatanimiz sarhadlaridan o`tganligi uning tarixiy taqdirida, iqtisodiy-madaniy yuksalishida hamda boshqa xorijiy ellar bilan izchil hamkorlik va xamjihatlikda katta ijobiy rol o`ynagan.
Buyuk ipak yo`li tushunchsini birinchi bo`lib fanga taniqli nemis olimi Fon Rixgofen olib kirgan. U XIX asrning 70-yillarida yozgan «Xitoy» nomli klassik asarida bu terminni chuqur ilmiy asoslab berdi.
Ma`lumki, Xitoyning Sian shahrida boshlangan Ipak yo`li Lanjou orqali Dunxuanga (Sharqiy Turkiston) kelib, bu yerdan u ikkiga ajraladi. Ipak yo`lining janubiy tarmog`i Taklamakon sahrosi (Mo`g`iliston) orqali Xo`tanga, undan Yerkentga kelib, undan Balxga tomon o`tadi. Balxda yo`l yana uch tarmoqqa ajraladi. G`arbiy tarmog`i Marvga, janubiy tarmog`i Hindistonga, shimoli tarmog`i Termiz orqali Darbent, Nautak va Samarqandga tomon yo`naladi. Ipak yo`lining shimoliy-g`arbiy tarmog`i esa Dunxuandan Bami, Turfon orqali Tarim vohasi-Qashg`arga boradi. U yerdan Tioshqo`rgon orqali O`zgan, O`sh, Quva, Axsikent, Pop, Asht orqali Xo`jand, Zomin, Jizzaxga, so`ngra Samarqandga borib tutashadi. Samarqanddan esa bu yo`l yana davom etib Dabusiya, Malik cho`li orqali Buxoro, Romitonga, undan Varaxsha orqali Farobga borib, Amul shahriga o`tadi. Amulda esa bu yo`l Marvdan Urganch sari yo`nalgan yo`lga qo`shiladi. Marv shahri O`rta asrlar davomida Buyuk ipak yo`li chorrahalari kesishgan eng muhim hayotiy nuqta bo`lgan. Eng muhimi shundaki, Buyuk ipak yo`lining G`arbdan keladigan savdo karvonlari aytaylik, Italiya, Ispaniya va boshqa O`rta yer dengizi mamlakatlarining savdogarlari ham o`z mollarini Tir, Damashq, Anatoliya, Bog`dod orqali Parfiya davlati hududlari bo`ylab yana O`rta Osiyoning yirik savdo markazi Marvga olib kelar, shu yerdan sharq tomon yo`llarini davom ettirardilar. Shu ma`noda Marvning turli dinlar ildiz otgan, turli madaniyatlar tutashgan joy bo`lganligi alohida ahamiyatga molikdir.
Buyuk ipak yo`li Sharqu G`arbni bog`lovchi, turli mamlakatlarning savdo-sotiq, tijorat aloqalarining eng asosiy vositasi bo`lgandan, bu yo`nalishda joylashgan davlatlar undan o`z manfaatlari yo`lida foydalanishga yohud bu borada o`z mavqeini mustahkamlashga intilganlar. Shu bois turli tarixiy bosqichlarda turli davlatlar bunga intilib, Buyuk ipak yo`li ustidan o`z nazoratlarini o`rnatganlar. Masalan, mil.av. VI-IV asrlarda Eron ahmoniylari, mil.av. IV asrda esa makedoniyalik Iskandar, mil.av. II-I asrlarda Rim Parfiya davlatlari o`rtasida bu borada qattiq raqobat ketdi. Yohud arab xalifaligi vujudga kelgunga qadar bu yo`lning Eron va Sug`diyona hududlaridan o`tgan qismida Eron va Sug`d savdogarlari yetakchilik rolini o`ynaganlar. Arab halifaligi kuchayib, ko`plab hududlarni qo`lga kiritgach, bu yo`l arab savdogarlari tasarrufiga o`tadi. Chingiziylar davrida Buyuk ipak yo`lining tasarrufida butunlay ularning qo`l ostida bo`lgan. Buyuk sohibqiron Amir Temur davriga kelib uning qudratli saltanati vujudga kelgach, Buyuk ipak yo`li sarhadlari yangidan kengayib, katta miqyoslar kasb etib, yanada rivoj topadi.
Vatanimiz sarhadlari ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy yuksalishining Buyuk ipak yo`li bilan bevosita bog`liqlik jihatlari juda qadim zamonlarga borib taqaladi. Yunon-Rim olimlari Gerodot, Ktesiy, Arrian ma`lumotlariga, Eron mixxat yozuvlariga asoslanib fikr yuritadigan bo`lsak, mil.av. IV asrda O`rta Osiyo hududlarida sug`orma dehqonchilik madaniyati, hunarmandchilik, chorvachilik, tog`-kon ishlari ancha rivoj topgan.O`rta Osiyo la`li Xorazmning qimmatbaho feruza ma`dani, Sug`d oltini ko`plab miqdorda qazib olinib, ishlov berilib, xorijiy ellarga ham chiqarilgan. Jumladan, O`rta Osiyo la`liga (lazuriti) Eron, Hindiston, Misr, Mesopatamiya va Xitoy singari mamlakatlarda qiziqish va talab g`oyatda katta bo`lgan. Mil.av. II asr boshlarida Davan va Qang` davlatlariga tashrif buyurgan Xitoy elchisi va sayyohi Chjan Szyan safaridan so`ng Xitoy bilan O`rta Osiyo davlatlari o`rtasidagi diplomatik va sado-sotiq aloqalari yangi bosqichga ko`tariladi. Elchining bu yurtda ko`rgan-kechirganlari. Ayniqsa, uzumchilik, vino-tayyorlash, rangli shishalar ishlab chiqarish, zargarlik, zotdor, uchqur otlar Xitoy hukmdorlarini qiziqtirgan. Bu esa ikki o`rtadagi aloqalarga keng yo`l ochgan. Xitoy O`rta Osiyoning zotdor otlari, rangli shishalari, zargarlik mollari, la`liga xaridor bo`lsa, ayni chog`da Xitoydan ko`proq ipak va ipak mollari, chinni buyumlar, choy mahsulotlar keltirila boshlagan. Shuningdek, Yaponiyadan gurunch, Hindistondan ip gazlama, ziravor va dorivor mahsulotlar, mushk anbar va shu kabi narsalar keltirilgan. Ayni chog`da o`zbek diyoridan bu mamlakatlarga qishloq xo`jalik mahsulotlari, mevalar, chorva mollari, otlar, gilamlar, zargarlik mahsulotlari, nafis junli matolar chiqarilgan. O`rta Osiyo hukmdorlari buyuk ipak yo`lida savdo karvon­la­ri­ning tinchligi, xavfsizligi va ularning bexatar, muntazam qatnovini ta`minlash borasida ham doimiy chora-talbirlar ko`rib borganlar. Shu maqsadda kerakli nuqtalarda, aholi siyrak bo`lgan joylarda karvonsaroylar, yemakxo­na­lar, barpo qilingan, suv oladigan quduqlar qazilgan, chor atrofi shinam bino shakliga keltirilib qurilgan rabotu-sardobalar tiklangan. Hozirda ham Qizilqum, Mirzacho`l. Malik cho`li sarhadlarida o`tmish arxitekturasining noyob namunalari sanalgan shunday me`moriy obidalar xarobalari ko`plab uchraydi. Ayniqsa, Somoniylar, Qoraxoniylar va G`aznaviylar sulolalari hukm surgan, Movarounnahr hududlari jiddiy iqtisodiy va madaniy yuksalish jarayonini boshdan kechirgan davrlarda xalqaro karvon savdosi yurtimiz ijtimoiy taraqqiyotida muhim rol o`ynagan. O`sha davrda Mag`ribu Mashriqqa ma`lum va mashhur Buxoro, Samarqand, Marv, Shosh, Balx, Isfijob, Termiz singari shaharlarda o`nlab xashamatli karvonsaroylar. Sado bozorlari barpo etilib, ularda tijorat ishlari avjida bo`lgan, turli mamlakat tujjorlari ularda tunu-kun turfa rang mollarini sotganlar yohud mol ayirbosh qilganlar.
Buyuk ipak yo`lining shuhrati ayniqsa, XIV asrning ikkinchi yarmi va XV asrda, ya`ni Amir Temur qudratli markazlashgan davlat barpo etish barobarida uning barcha hududlarida tinchlik va osoyishtalik o`rnatdi. Uning o`zi tuzuklarida: «Dunyoning yarmini oldim, salatnatimning u chetida bu chetiga biror bolakay boshida bir lagan tillo ko`tarib o`tadigan bo`lsa, bir donasiga ham zarar yetmaydigan tartib-intizom o`rnatdim», deb aytgan so`zlari bejiz emasdir. Katta salohiyat egasi bo`lgan Sohibqiron mamlakatning yuksak rivojida xalqaro savdoning nechog`lik ulkan ahamiyat kasb etishini bilganligidan. Bu sohani butun choralar bilan o`stirishga alohida etibor bergan. Bunda yurt tinchligi, ulus farovonligi masalalari xar doim uning diqqat markazida turgan. Shu bois ulug` Amir savdo yo`llarini qo`riqlash, odamlar, musofirlar, turli yurt savdogarlari manfaatlarini bosqinchilar, qaroqchilar tajovuzidan muhofaza qilishni muhim davlat ahamiyatiga molik vazifalardan deb hisoblagan. Tuzuklarda: «...yana buyurdimki, yo`l ustiga kuzatuvchilar, zobitlar tayinlasin­lar­ki, yo`llarni qo`riqlab, o`tkinchilar, savdogarlar, musofirlarni kuzatib, mol-mulki va boshqa narsalarni manzildan-manzilga yetkazib qo`ysinlar. Yo`l ustida birortasining narsasi yo`qolsa, o`zi o`ldirilsa yoki boshqa kor-hol yuz bersa, bular uchun javob berish ularning zimmasida bo`lsin.» deb bejiz ta`kidlab o`tmagan.
Amir Temur tashabbusi bilan mamlakatning har bir yirik shaharlarida savdo karvonlarining kirishi va chiqishini nazorat qiluvchi davlat nazorat xizmati va maxsus bojxonalar tashkil etilgan. Savdo karvonlaridan mollarning hajmi. Miqdoriga qarab boj to`lovlari undirilgan. Bu davrda poytaxt Samarqand dunyo savdogarlarining yirik markaziga aylandi.Uning keng ko`chalari bo`ylab maxsus qurilgan muhtasham karvonsaroylar, savdo bozorlari, rastalarda tunu-kun savdo ishlari to`xtamagan. Turli mamlakatlardan kelgan savdogarlar o`z mollarini xaridorlarga sotganlar yohud o`zlariga kerakli mollarni xarid qilganlar.
Samarqand qog`ozining mashhurligi yetti iqlimga ma`lum bo`lgan. Movarounnahr va Xuroson shaharlari Buyuk ipak yo`lining eng qaynoq yo`liga aylangan. Bu yerga Hindistondan juda ko`plab tijorat karvonlari kelib turardi. Xitoy bu hududlarga ipak gazlamalari, chinni kosalar, billur qadahlar, qimmatbaho toshlar yuborardi. Shimoldan noyob po`stinlar, mo`ynalar keltirilardi. Ushbu turli iqlimlarning mollari Samarqand va boshqa O`rta Osiyo shaharlarida toy-toy boylanib, Osiyoning yirik shaharlariga va Yevropaga jo`natilardi. Savdogarlar bir yo`l bilan Genza ko`liga borardi. Ikkinchi yo`l Hirot, Kazvin, Tabriz, Trabzon orqali genuyaliklar, venesiyaliklar, pizaliklarning kemalariga tushib Yevropaga yetardi.
Amir Temurning Oltin O`rda xoni To`xtamish ustidan qozongan zafarlari tufayli Buyuk ipak yo`li shimoliy tarmoqlarining janubiy bosh yo`lga qo`shib yuborilishi orqasida Movarounnahr va Xuroson shaharlarining xalqaro karvon savdosidagi nufuzi va mavqei yanada ortgan. 1402 yilda mashhur Anqara jangida Turkiya ustidan qozonilgan ajoyib g`alabadan so`ng Amir Temur davlati bilan G`arbiy Yevropa davlatlari o`rtasida turli xil aloqalar, yaqinliklar yangi pallaga kirdiki. Bunda ayniqsa, xalqaro savdo aloqalari, shubhasiz, birinchi darajali ahamiyat kasb etdi. Xullas, Amir Temur va uning avlodlari zamonidan davlatlar o`rtasida savdo-tijorat aloqalari yangi hududiy kengliklar kasb etib bordiki, bu bir tomondan, yurtimizning iqtisodiy-madaniy, ma`naviy yuksalishini ta`minlagan bo`lsa, ikkinchidan, uning xorijiy ellar, xalqlar bilan yaqinlashuvi, hamkorligi kuchli turtki berdi. Bu esa Buyuk ipak yo`li shuhratining yanada ortishiga olib keldi. Prezidentimiz I. A. Karimov ta`kidlaganidek «Amir Temurning tarixiy xizmati yana shundan iboratki, uning harakatlari tufayli Osiyo va Yevropa davlatlari tarixda birinchi marta yagona jug`rofiy-siyosiy makonda ekanliklarini his etdi».
Shu tariqa Amir Temur va temuriylar davrida Buyuk ipak yo`lining dovrug`i beqiyos katta bo`lganligi, u mamlakatlarning umumiy yuksalishiga, bir-birlari bilan yaqindan bog`lanishlarga jiddiy ijobiy ta`mir o`tkazganligiga shohid bo`lamiz.
Buyuk ipak yo`li XVI asrdan etiboran o`z ahamiyati va rolini yo`qotib, tushkunlik sari yuz tutdi. Bu hollarni qanday sabablar bilan izohlash mumkin. tabiiyki, bu jarayon o`z-o`zidan, bir lahzada to`satdan sodir bo`lgani yo`q, albatta. Bizning nazarimizda, Buyuk ipak yo`li ahamiyatining so`nib, pasayib borishi bir qator ob`yektiv va sub`yektiv sabablar orqasida, tarixiy jarayonlarning murakkab, ziddiyatli kechishi davomida yuz berganligi shubhasiz.
Birinchidan, Amir Temur va Temuriylar sulolasining pirovard oqibatda chuqur inqirozga yo`liqishi va tarix sahnasiga boshqa hukmron sulolalarning, chunonchi, Shayboniyxonlar, Ashtarxoniylar sulolasining chiqishi hamda ularning boshqaruv usulining g`oyatda murakkab kechganligi, markaziy hokimiyatning kuchsizlanib mamlakat hududlarining tarqoq holatda uchrashi, o`z qobig`iga o`ralishi va hokazo hollar bu hududning tashqi dunyodan tobora ajralishiga bois bo`ldi.
Ikkinchidan, Turkistondagi xonliklar, amir-beklar, sultonlar o`rtasida hokimiyat talashib olib borilgan o`zaro jangu-jadallar, doimiy qon to`kishlar natijasida o`lka tobora iqtisodiy bo`hronlarga duch kela bordi, siyosiy beqarorlik avj oldi. Mamlakat tashqi davlatlar bilan aloqalar bog`lash, iqtisodiy, savdo-sotiq bobida hamkorlik qilish imkoniyatlaridan mahrum bo`ldi.
Uchinchidan, ilg`or Yevropa olimlari, sayyohlari tomonidan XV-XVI asrlardan e`tiboran boshlangan buyuk geografik kashfiyotlar, bularning natijasida jahonning turli qutblari tomon yangi, qulay suv yo`llarining ochilishi, shu jumladan, Hindiston, Xitoy va boshqa sharqiy-janubiy mamlakatlarga tomon shunday yo`llarning kashf etilishi, bular Buyuk ipak yo`li shuhratining pasayishi va so`nib borishga olib keldi.
O`zbekistonning milliy istiqlolga erishuvchi va o`z mustaqil davlatchiligi ega bo`lishi uning oldiga keng istiqbol ufqlarini ochib berdi. Mustaqillik tufayli O`zbekiston yangidan yuz ochib jahon afkor ommasining nigohiga tushdi. Ayni chog`da u BMTning teng huquqli a`zosi sifatida turli ijtimoiy tuzumdagi davlatlar bilan o`zaro foydali, manfaatli asoslarda hamkorlik qilish, aloqalar bog`lashga muvaffaq bo`ldi. O`zbekistonning dunyo uchun ochiqligi, butun dunyoda keng ildiz otgan demokratik tamoyillarni o`zining ichki va tashqi siyosatiga asos qilib olganligi-bular uning jahon mamlakatlari bilan yaqinlashuviga, ular bilan hamkorlik aloqalarining har jihatdan mustahkamla­shiga ishonchli kafolot bo`lib xizmat qilmoqda.Ayniqsa, ubnda Buyuk ipak yo`li an`analarini yangidan tiklash borasida hozirda jahon miqyosida olib borila­yotgan davlatlararo harakatda O`zbekistonning alohida tashabbus ko`rsatayotganli­gi boisi ham mana shundandir. Zero, qadimdan Sharq bilan G`arbni bir-biriga bog`lagan, xalqaro savdoning qaynoq, tutash nuqtasi hisoblangan O`zbekiston hududi va uning qadimiy shaharlari bugun ham mustaqil davlatimizning keng xorijiy davlatlar bilan bog`lovchi muhim vosita rolini o`ynamog`i ayni muddaodir. «Qadim zamonlarda Sharq bilan G`arbni bog`lab turgan Buyuk ipak yo`li,-deb ta`kidlaydi yurtboshimiz,-O`zbekiston hududi orqali o`tgan. Bu yerda savdo yo`llari tutashgan, tashqi aloqalar hamda turli madaniyatlarning bir-birini boyitish jarayoni jadal kechgan. Bugungi kunda ham Yevropa va Yaqin Sharqdan Osiyo-Tinch okeani mintaqasiga olib boradigan yo`llar shu yerda kesishadi».
O`zbekiston rahbari Islom Karimovning 1999 yil aprel oyida AQSH ga qilgan rasmiy safari chog`ida Amerika tomonining O`zbekiston bilan har tomonlama iqtisodiy, madaniy, savdo-sotiq aloqalar bog`lashga, xususan Buyuk ipak yo`li faoliyatini tiklashga faol ko`maklashishga tayyor ekanligini bildirganligi muhim ahamiyatga egadir.
Shuningdek, YUNESKO rahbariyati bilan hamkorlikda «Ipak yo`li-muloqot yo`li» mavzusida o`tkazilayotgan amaliy tadbirlar ham muhim ahamiyat kasb etadi. O`zbekistonning so`nggi paytlardagi faol xatti-harakatlari Sharq va G`arbga hamda Janubga bevosita chiqish uchun qulay yo`llarga ega bo`lish, o`z mahsulotlarini jahon bozoriga olib chiqish va davlatlararo keng muloqotlarga erishiga qaratilgan. Bu borada Tajan-Saraxs-Mashhad temir yo`li birinchi navbatining qurilishi muhim ahamiyatga egadir. 2000 yilda Pekin-Istambul yo`nalishida harakatlanish imkoniyati tug`ildi. Hozirda Xitoy va Pokistonga olib boradigan Andijon-O`sh-Ergashtom-Qashg`ar, shuningdek, Buxoro-Saraxs-Mashhad-Tehron va Termiz-Hirot-Qandahor-Karochi avtomobil yo`llarini qurish va qayta ta`mirlash ishlari amalga oshirilmoqda. Bu bizni muzlamay­di­gan qulay Hind okeaniga chiqishimizga imkoniyat tug`diradi. Bu esa EKO-mamlakatlariga olib boradigan yo`lni uch barobarga qisqartiradi. Xullas, O`zbekiston o`z milliy manfaatlari ustivorligidan kelib chiqib dunyoga chiqishga xalqaro bozor uchun raqobatbardosh mahsulotlar mollar ishlab chiqarishga hamda G`arb bilan Sharq o`rtasida azaldan davom etib kelgan muhim vositachilik-ko`priklik rolini o`ynashga faol intilmoqda. Ushbu olijanob maqsadlar yo`lida aktiv izlanishlar olib borilmoqda. Bu O`zbekistonning xalqaro maydondagi poizisiyasini yanada mustahkamlab, uning nufuzi va obro`sining ko`tarilib borishiga xizmat qiladi.

Somoniylar, Qoraxoniylar, G`aznaviylar, Saljuqiylar va Xorazmshohlar sulolalari hukmronlik qilgan IX-XII asrlarda Movarounnahr sarhadlarida yashagan ulus-elatlar o`rtasida nisbatan osoyishtalik, totuvlik, yaqinlik va hamjihatlik vujudga keldiki, buning orqasida o`lkada moddiy ishlab chiqarish, madaniy rivojlanish jarayoni ancha tezlashdi, shaharlar hayoti yuksaldi, savdo-sotiq, hunarmandchilik o`sdi, aholi farovonligi ko`tarila bordi.

Movarounnahr shaharlarining jug`rofiy nuqtai nazaridan Buyuk ipak yo`lining eng muhim tutash nuqtalarida joylashganligi, shu bois bu yerda ishlab chiqarilgan, yetishtirilgan har turli ziroatchilik, chorvachilik, hunarmandchilik mahsulotlari, zargarlik, zeb-ziynat mollarining ayirbosh qilib turilganligi orqasida o`lkaning ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy hayoti jiddiy yuksalishga yuz tutdi. Buyuk ipak yo`liga tutash aholi manzilgohlarida obod va ko`rkam shaharlar vujudga keldi. Jumladan, birgina Xorazm vohasida X asr boshlarida 10 ga yaqin shaharlar mavjud bo`lsa, XI asr o`rtalariga kelib bunday shaharlar soni 40 taga yetdi.
Somoniylar hukmronlik qilgan IX-XI asrlarda ishlab chiqarish tarmoqlari to`xtovsiz kengayib borgan, ko`plab irrigasiya inshootlari, sug`orish kanallari, suv ayirgichlar qurilishi natijasida dehqonchilik madaniyati ancha o`sadi. Somoniylar poytaxti Buxoroga har tomondan olimu-donishmandlar, sayyohu-tijoratchilar, me`moru-hunarmandlar oqib kela boshlagan.
Somoniylar, G`aznaviylar, Saljuqiylar, Xorazmshohlar sulolasiga mansub ma`rifatparvar hukmdorlarning ilm-fan va madaniyatga doimiy rag`bat berishlari orqasida ko`plab, iste`dod sohiblarining salohiyati, ijodi o`sib, yuksalib borgan. O`sha davr hukmdorlari tashabbusi bilan bunyod etilgan va faoliyat ko`rsatgan kutubxonalarda son-sanoqsiz noyob, qimmatbaho kitoblar, qo`lyozmalar to`planganki, bulardan hozirgi avlod kishilari ham bahramand bo`lmoqdalar.
IX-XII asrlarda Movarounnahrda ilm-fan yuksaldi, hozirgi zamon fanining ko`plab tarmoqlari va yo`nalishlariga chinakam poydevor yaratildi. Xususan, matematika, algebra, astronomiya, tibbiyot, biologiya, geodeziya, jug`rofiya, falsafa singari dunyoviy fanlarning ta`mal toshi shu davrda qo`yildi.
Olloh nazari tekkan muborak yurt zaminidan yetishib chiqqan Muhammad Muso al-Xorazmiy, Ahmad al-Farg`oniy, Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali ibn Sino, Abu Nasr Farobiy, Abu Bakr Muhammad Narshahiy, Abu Abdulloh Xorazmiy, Mahmud az-Zamahshariy, Burhoniddin Marg`iloniy kabi qomusiy bilim sohiblarining ilm-fanning turli-tuman sohalaridagi bebaho ilmiy va ma`naviy meroslari to`la ma`noda dunyoviy ahamiyatga molikdir.
Buyuk matematik, astronom va geograf olim Muhammad Muso al-Xorazmiy (783-850) nomi fan tarixida alohida o`rin tutadi. Olim o`zining «Hisob al-Jabr va al-Muqobala», «Hind hisobi haqida kitob», «Quyosh soatlari haqida risola», «Astronomik jadvallar» singari asarlari bilan «Algebra» faniga asos soldi. Uning arifmetika risolasi hind raqamlariga asoslangan bo`lib, hozirgi paytda biz foydalanayotgan o`nlik hisoblash sistemasining Yevropada tarqalishiga sabab bo`ldi. Allomaning «al-Xorazmiy» nomi «algoritm» shaklida fanda abadiy muhrlanib qoldi. Olimning «Kitob surat al-arz» nomli geografiyaga doir asari shu qadar fundamental ahamiyatga egaki, u arab tilida ko`plab georafik asarlarning yaratilishiga zamin yaratdi. Uning Sharq geografiya­sining otasi deb nomlanishi ham shundan Xorazmiy yaratgan «Zij» Ovro`pada ham, Sharqda ham astronomiya fanining rivojlanish yo`llarini belgilab berdi. Alloma qalamiga mansub «Kitob at-tarix» («Tarix kitobi») asari Movarounnahr, Xuroson va Kichik Osiyo xalklarining VIII-IX asrlarga oid tarixini to`laqonli yoritishda muhim qo`llanmadir. Al-Xorazmiyning arab ilmiy dunyosining yirik markazi Bag`doddagi Ma`mun akademiyasida ishlagan davrlari uning iste`dodining eng barq urgan payti bo`ldi. U shu akademiyaning rahbari sifatida ilm ahliga ibrat bo`ldi.
O`rta Osiyolik buyuk allomalar orasida Ahmad al-Farg`oniy (797-865) nomi alohida ko`zga tashlanib turadi. Olimning to`liq ismi Abul Abbos Ahmad ibn Muhammad ibn Kasir al-Farg`oniy bo`lib aslida Farg`onaning Quva shahrida tavallud topgan. Ilm yo`lida zahmat chekib ko`p yurtlarni kezgan. Umrining ko`p qismini xorijiy ellarda, xalifalik markazlari o`tkazgan. Uning butun ongli hayoti va faoliyati fan yo`liga bag`ishlangan. Ahmad al-Farg`oniy yetuk astronom, matematik va geograf olim sifatida shuhrat topgan. Juda ko`plab fundamental asarlarning muallifi Bag`doddagi Baytul Hikma (akademiya) ning nomdor namoyondalaridan biridir.
U xalifalik poytaxti Bag`dodda yoki Suriya, Misrda bo`lmasin o`sha joydagi ilm ahli bilan bahamjihat bo`lib o`sha davr fanining turli yetilgan dolzarb muamolarini hal etishda faol ishtirok etdi. Jumladan, uning Yer shari xaritasini tuzishdagi Suriya shimolida, Sinjor sahrosida yer meridiani bir darajasining uzunligini o`lchashdagi yohud Misrning qon tomiri-Nil daryosi suvi sathini o`lchashdagi ulkan xizmatlari benazirdir. Al-Farg`oniy ilmiy salohiyatining mahsuli bo`lgan «Astronomiya asoslari haqida kitob», «Asturlob yasash haqida kitob», «al-Farg`oniy jadvallari», «Oyning Yer ostida va ustida bo`lish vaqtlarini aniqlash haqida risola», «Yetti iqlimni hisoblash haqida», «Al-Xorazmiy», «Zij»ining nazariy qarashlarini asoslash nomli kitoblari haqli ravishda jahon fani xazinasining noyob durdonalari sanaladi. Al-Farg`oniyning fandagi ulkan shuhrati, Sharqu G`arbda ham birdek ulug`lanib kelinadi. U g`arb olimlari orasida «Alfraganus» nomi bilan mashhur.
Mustaqil O`zbekiston zaminida bu alloma nomini e`zozlab, 1998 yilda bu zoti sharif tavalludining 1200 yilligini shodiyona sifatida nishonlaganimiz tarixiy haqiqatning tiklanganligi bo`ldi. «Ahmad al-Farg`oniy,-deb ta`kidlagandi I.A.Karimov alloma yubileyi tantanalarida so`zlagan nutqida,-kishilik tarixidagi ilk uyg`onish davrining eng zabardast va yorqin namoyondalaridan biri o`z zamonasi fundamental fani asoschilaridan edi.
Uning merosi insoniyatning yangi ilm cho`qqilariga ko`tarilishiga sababchi bo`ldi butun ma`rifiy dunyo olimlari uchun dasturulamal bo`lib xizmat qildi».
Jahon fani ravnaqiga benazir hissa qo`shgan uyg`onish fani davri daholari orasida buyuk yurtdoshimiz Abu Nasr Farobiy (873-950) siymosi yorug` yulduzdek fan osmonida charaqlab turadi. O`zining qomusiy bilimlari, ayniqsa, falsafa sohasidagi betimsol xizmatlari bilan «Muallim us-soniy» («Ikkinchi Muallim» Aristoteldan keyin), «Sharq Arastusi» nomi bilan mashhurdir.
Ilmu urfonga oshuftalik, insoniyat baxtu saodati yo`liga o`zini baxshida etishlik Forobiy o`z tug`ilgan ona yurti-Farob (O`tror)ni o`smirlik chog`idanoq tark etib, o`sha davrning eng mashhur ilm maskanlari hisoblangan Eron va Arabiston shaharlariga borib bir umr ilm-fan bilan mashg`ul bo`lishga undaydi. U tabiiy va ijtimoiy fanlarga oid 160 dan ziyod asarlar yaratgan. O`rta asrlar davri sharoitida vatanimiz sharafini o`zining beqiyos dunyoviy asarlarida ulug`lagan, astronomiya, fizika, matematika, geologiya, geodeziya, geografiya, mineralogiya, tarix singari fanlar yo`nalishida mislsiz kashfiyotlar qilgan qomusiy bilim sohiblaridan yana biri Abu Rayxon Beruniy (973-1048)dir. Asli Xorazm yurtida bo`lgan allomaning butun hayoti to`laligicha ilm-fanga bag`ishlangan. Uning qalamiga mansub yuzlab noyob asarlar ichida bizning davrimizgacha saqlanib o`z bebaho ahamiyatini yo`qotmay, bugungi avlod kishilari uchun o`rganish manbai bo`lib, kelayotganlari ham talaygina. Bular jumlasiga «Qadimgi xalqlardan qolgan yodgorliklar», «Xorazmning mashhur kishilari», «Hindiston», «Ma`sud qonuni», «Mineralogiya», «Saydona», «Astrologiyaga kirish», «Astronomiya kaliti», «Jonni davolovchi quyosh kitobi», «Foydali savollar va to`g`ri javoblar», «Ibn Sino bilan yozishmalar» singari tarixiy kitoblarni kiritish mumkin. Beruniy asarlari asrlardan buyon Sharqu G`arbda keng tarqalgan bo`lib ular yuksak qadr topgan. «Hindiston» asari to`g`risida so`z yuritgan olim V.R.Rozin «Sharq va G`arbning qadimgi va o`rta asrdagi butun ilmiy adabiyoti orasida bunga teng keladigan asar yo`q» deb baho beradi. Beruniyning «Mineralogiya» asari ham o`z zamonasi uchun O`rta Osiyo Yaqin Sharq, hatto Yevropada ham mineralogiya sohasidagi tengi yo`q asar sifatida e`tirof topgan. Alloma merosi uning bugungi mustaqil yurtida minnatdor avlodlari nigohida, doimiy e`tiborida, e`zozidadir.
Abu Rayxon Beruniyning zamondoshi va safdoshi Abu Ali Ibn Sino (980-1037) ham o`z davrining yetuk allomasi fan fidoyisi sifatida mashhurdir. Buxoroi sharifning Afshona qishlog`ida tug`ilib voyaga yetgan ibn Sino 18 yoshlik chog`idanoq el orasida yetuk tabib, olim sifatida tan olingan, uning dovrug`i Somoniylar saroyida ham ma`lum va mashhur bo`lgan. Taqdir hukmi uni qayerlarda yashashga umr guzaronlik qilishga maxkum etmasin, u dunyoviy ilmlarni o`rganishdan, ularni chuqur tadqiq etishdan charchamadi. Ibn Sino asarlari umumiy sonining 450 dan oshishi ham bunga guvohdir. Biroq bulardan 160 ga yaqini bizgacha yetib kelgan, xolos. Alloma nomini dunyoga tanitgan narsa, bu uning tibbiyot sohasidagi mislsiz kashfiyotidir. Ibn Sinoning arab tilida yaratgan 5 jildli «Tib qonunlari» asari tibbiyotga oid benazir dasturul amaldir. Besh mustaqil kitobdan iborat bu majmuani ko`zdan kechirar ekanmiz, allomaning yuksak tabiblik salohiyatiga, kasalliklarni aniqlash, ularni davolash borasida maxoratiga, bilimdonligiga tan beramiz. Jumladan «Tip qonunlari» ning ikkinchi kitobida 800 ga yaqin dorining xususiyatlari bayon etilganligi buning ayni isbotidir.
Olimning tibbiyotga doir 22 jildan tashkil topgan «Kitob ush-shifo» («shfo kitobi») asari ham mavjud. Abu Ali Ibn Sino faoliyatining ko`p qirraligi yana shundaki u ilm fanning boshqa sohalarida ham barakali ijod qilgan. Uning "Donishnoma ", «Insof kitobi», «Najot kitobi», «Tayr qissasi», «Salomon va ipsol», «Xayy ibn yaqzon» kabi falsafiy asarlari, 10 jildli «Arab tili kitobi» buning yorqin ifodasidir.
Tarix ilmida benazir bo`lgan Muhammad Narshahiy (899-959) o`zining «Buxoro tarixi» («Tarixi Narshahiy») asari orqali o`z davrining katta, ko`lamli masalalarini o`rtaga ko`yib, ularni xaqqoniy tarzda yoritib berdi. Kitobda arablarning O`rta Osiyoni zabt etib kirib kelishi mashhur Muqanna qo`zg`oloni, shuningdek Somoniylar davridagi davlat boshqaruvi tizimi pul munosabatlari, soliq tizimi, Buxoroning ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy hayotiga oid ko`plab qiziqarli ma`lumotlar aks etgan. Buxoro vohasida sug`orish tarmoqlari to`g`risida, shaharsozlik, obodonchilik ishlari haqida noyob materiallar berilganligi «Buxoro tarixi»ning qimmatli manba ekanligidan dalolat beradi.
O`z zamonasi olimlari orasida peshqadam sanalgan tilshunoslik, qonun­shunoslik, hadisshunoslik, mantiq kabi kabi sohalarda nodir asarlar yaratgan. Kaffol ash-Shoshiy (903-976) ijodi ham ko`p qirralidir. Allomaning «Odob al-qozi» («Qozining fe`l-atvori»), «Odob al-bahs», («Bahs odobi»), «Xusni jadal», («Dialektika go`zalligi») kabi asarlari unga katta shuhrat keltirgan. U she`riyat sohasida ham o`z uslubi va yo`liga ega yetuk ijodkor bo`lgan.
Ko`hna Xorazm diyoridan chiqib, o`zining betakror ilmiy ijodiyoti bilan O`rta Osiyo Uyg`onish jarayoniga jiddiy ta`sir ko`rsata olgan nuqtadon olim Mahmud az-Zamahshariy (1075-1144) nomi ham fan osmonidagi yorqin yulduz­lardan biridir. Buyuk mutafakkir arab grammatikasi, lug`atshunoslik, adabiyot, aruz ilmi, jug`rofiya, tavsir, hadis va fiqh (qonunshunoslik)ka oid 50 dan ziyod noyob asarlar muallifidir. Uning «Al Mufassal», «Muqaddimat ul-adab», «Asos al-balog`a», («Notiqlik asoslari»), «Xutbalar va va`zlar bayonida oltin shodalar», «Ezguliklar bahori va yaxshilar bayoni», «Aruzda o`lchov (mezon)», «Nihoyasiga yetgan masalalar», «Nozik iboralar», «Qur`on haqiqatlari va uni sharhlash orqali so`zlar ko`zlarini osish» kabi asarlari butun Sharq va Arab dunyosida e`tirof topgan.
Ismoil Jurjoniy, Mahmud Chag`miniy, Burxoniddin al-Marg`inoniy kabi allomalarimiz yaratgan ilmiy-ma`naviy meros ham vatanimiz shuhratini olamga taratdi.
Shunday qilib, O`rta Osiyo hududida yuz bergan uyg`onish davrida ko`plab favqulodda iste`dod sohiblari yetishib chiqdiki, ular jahon fanining turli yo`nalishlarida betakror kashfiyotlar, chinakam mo`jizalar yaratdilar. Bu bilan ular Vatanimiz shonu-sharafini yuksaklarga ko`tardilar. Hamda kelgusi minnatdor avlodlar uchun bitmas tuganmas boy meros qoldirdilar. Shu boisdan ham ulug` ajdodlarimizning ruhi munavvar siymosi hamisha har birimizning jismu-jonimizda, mehrimizda namoyon bo`lib turadi.
IX-XII asrlar davri nafaqat dunyoviy fanlarning yuksalib borishi bilan, shu bilan birga islomiy madaniyat va ma`naviyatining shakllanib, chuqur ildiz otib borishi, bu sohada talay yetuk olimu ulomolarining yetishib chiqib, Vatanimiz nomi va sha`nini olam aro ulug`langanligi bilan ham tavsiflanadi.
Gap shundaki arablar istilosi va hukmronligi O`rta Osiyo xalklari uchun avvalda qanchalik haloqatli oqibatlar, mislsiz vayronagarchiliklar olib kelgan bo`lsa-da, biroq shu bilan birga bu yurtga islom dini ham kirib keldi. Yerli aholining asta-sekin islom diniga kirishi, odamzod ahli uchun yakka-yu yagona Ollohni tanishi, unga, uning rasuli (elchisi ) janobu Muhammad Alayxu Vassa­lomga e`tiqod bog`lashi, itoat etishi, muqaddas kitob-«Quroni Karim»ni qabul qilishi, uning ilohiy so`zlari, oyatlariga, tamoyillariga amal qilishi, bular pirovardida islom madaniyatining diyorimizda shakllanishiga asos bo`ldi. O`sha davrda Yevroosiyo, Afrikaning katta hududlariga yoyilgan islom va uning ta`limoti tufayli O`rta Osiyo xalqlari o`zlarining tor, biqiq holatidan chiqib, keng musulmon dunyosi bilan tutashdilar. O`lka aholisi arab fani, madaniyati, ma`naviyati bilan yaqindan tanishish, ulardan bahramand bo`lish imkoniyatlariga ega bo`ldi. Bu hol, shubhasiz, o`lkaning jahonga yuz tutishiga imkoniyat yaratdi. Buning orqasida mahalliy xalq orasidan juda ko`p ilm-fanga ishtiyoqmand yoshlarning arab va ajam mamalakatlariga borib diniy va dunyoviy bilimlarni egallashi, zamonaning har tomonlama yetuk, bilimdon, ma`rifatli olimu-ulamolari bo`lib yetishishlariga keng yo`llar ochildi. Xuddi mana shunday keng ufqlar, imkoniyatlar kashf etilgani bois ham ulug` ajdodlarimiz Abu Nasr Farobiy, Ahmad Al Farg`oniy, Muhammad Muso Al-Xorazmiy, Abu Abdulloh Muhammad ibn-Ismoil al-Buxoriy, Abu Iso at-Termiziy, Mahmud az-Zamah­sha­riy singari allomalar jahon kezib, mashaqqatlar ila ilm o`rganganlar, yetuk komil insonlar bo`lib sharaf topganlar.
Shu bilan birgalikda o`lkaga islomning kirib kelishi va u bilan bog`liq xolda yakka xudolik g`oyasining g`alaba qozonishi, yagona Olloh nomini e`tirof etilishi o`z navbatida mahalliy xalqlar, elatlar birligi, ahilligi va jipsligiga sezilarli ta`sir ko`rsatdi. Shuningdek yuksak insonparvarlik, do`stlik, birodarlik, o`zaro mehr oqibatlik, muruvvatlik, ma`naviy poklik, rostgo`ylik, bir-birini qo`llab-quvvatlash tuyg`ulari bilan sug`orilgan «Quroni Karim» oyatlari, g`oyalari ruhi yurt odamlarining ma`naviy kamolotiga katta ijobiy ta`sir o`tkazdi.
Yurtimizda islomiy madaniyatning qaror topib, ildiz otib borishi baroba­rida uning ulug`vor g`oyalari, asl maqsadlarini keng tashviq, targ`ib qilish, ayniqsa, hadis ilmini asosli tadqiq etish kuchayib bordiki, bu borda zamonamizdan chiqqan bir qator buyuk muhaddis olimlarning xizmati katta bo`ldi. Hazrati payg`ambarimiz Muhammad Alayxu Vassalom nomi va u zoti sharifning muborak so`zlari bilan bog`liq «Quroni Karim» oyatlari mazmuni moxiyatini teran tushinish va anglab yetishga muhim kalit bo`lib xizmat qiladigan hadisshunoslik ilmi IX-asrda jiddiy rivoj topdi. Bugun musulmon olamida eng ishonchli manbalar tan olingan 6 ta ishonchli hadislar to`plami (as-saxih as-sitta) xuddi shu davrda yaratildi. Ular orasida «Hadis ilmida amir al-mo`miniyn» degan sharafli nomga sazovor bo`lgan Imom Ismoil al-Buxoriy (810-870) nomi yorqin ko`zga tashlanib turadi. Yuksak aql zakovat sohibi Al Buxoriy Sharqning yirik ilmiy va ma`rifiy markazlaridan biri-Buxoroi sharifda tug`ilib juda erta yoshligidan diniy bilimlarni chuqur egallaydi. 16 yoshlik davridan boshlab u musulmon dunyosining ko`plab shaharlarini kezib, hadis ilmining siri asrorlarini bilish, ularni to`plash va tadqiq qilish uchun tinimsiz sa`y harakatlarda bo`ladi. Bu xaqda uning o`zi: «Misr, Shom, Mesopatamiyaga ikki martadan, Basriyaga to`rt marta borganman. Xijozda 6 yil yashaganman, Bag`dod va Kufa shaharlariga necha bor borganim hisobini bilmayman», degan ekan.
Imom Buxoriy o`z safarlari davomida turli shaharlardagi 90 yaqin ustozlardan ta`lim olgan. Ayni chog`da uning o`zi ham son-sanoqsiz shogirdlarga ustozlik qilgan. Imom Buxoriy shogirdlari orasida Isxoq ibn-Muhammad ar-Ramodiy, Muhammad al-Masnadiy, Xalaf ibn Qutayba, Abu Iso at-Termiziy, Muhammad ibn Nasr al-Marg`oziy, Imom Ahmad ibn Xambal singari zukko olimlar nomi alohida ajralib turadi.
Imom Buxoriy go`zal insoniylik sifatlariga ega bo`lishi bilan birga uning Quvai hofizasi, xotirasi nihoyatda o`tkir bo`lgan. Manbalarda uning 600 mingga yaqin hadisni yod bilganligi qayd etilgan.
Al Buxoriy keyingi nasllar uchun o`zidan katta, boy ilmiy meros qoldirgan. Uning qalamiga mansub noyob asarlar ruyxati 20 dan oshadi. Bu asarlar orasida "Al-Jome` as-Sahix" asari («Sahix Al Buxoriy» nomi bilan ham yuritiladi). O`zining mukammalligi, ahamiyatining benihoyaligi bilan ajralib turadi. Alloma ibn Salohning ta`kidlashicha, al-Buxoriyning bu asariga kiritilgan ishonchli hadislarning soni takrorlanadiganlari bilan birga 7275ta, takrorlanmaydigan holda esa 4000 hadisdan iborat. Eng muhimi shundaki, bu sharafli ishni birinchi bo`lib al-Buxoriy boshlab bergan bo`lsa, keyinchalik boshqa olimlar unga ergashib, hadislar to`plamini yaratganlar.
Allomaning «Al-jome` as-sahih» asari asrlar davomida butun musulmon dunyosida yuksak qadrlanib, necha bor nashr etilib, yer yuzi musulmonlari uchun dasturilamal qo`llanma bo`lib kelmoqda. Uning 1325 yilda ko`chirilgan 8 jildddan iborat mukammal nusxasi hozirda Istanbul (Turkiya)da saqlanmoqda. Uning asarida ifodalangan mehr-muhabbat, sahiylik, ochiq ko`ngillik, kattalarga hurmat, yetim yesirlarga muruvvat, beva-bechoralarga himmat, Vatanga muhabbat, halollik, pokizalikka da`vat etuvchi yuksak insoniy fazilatlar, olijanob tuyg`ular, hamisha insonlarga ma`naviy kuch-qudrat bag`ishlab kelgan.
Mustaqillik yillarida ulug` bobomizning boy ilmiy merosi xalqimizga yangidan to`la nasb eta boshladi. Uning asarlari shu jumladan, «Al-jome` as sahih» asari (4 jildda) ona tilimizda ilk bor nashr etildi. 1998 yil oktabrida esa alloma tavalludining 1225 yilligi keng nishonlandi. Al-Buxoriy hoki-poyi dafn etilgan Samarqand yaqinidagi Hartang qishlog`ida esa unga bag`ishlab yodgorlik majmua barpo etildi. Imom Buxoriy yubileyi marosimidagi nutqida Prezidentimiz I.A.Karimov alloma siymosini ta`riflab shunday degandi: «Buyuk vatandoshimiz bashariyatga tengsiz ma`naviy meros qoldirib ketdi. Bu merosning gultoji-eng ishonchli hadislar to`plami-«Al-Jome` as-sahix» islom dinida Quroni Karimdan keyin e`zozlanadigan ikkinchi manbadir. Butun dunyo musulmonlarining e`tiqodiga ko`ra, u bashariyat tomonidan bitilgan kitoblarning eng ulug`idir.
Mana, o`n ikki asrdirki, bu kitob millionlab insonlar qalbini imon nuri bilan munavvar etib, xaq va ezgulik yo`liga chorlab kelmoqda». Imom al-Buxoriyning zamondoshi va shogirdi, o`z davrining mashhur allomasi-Abu Iso Muhammad at-Termiziy (824-892) ham hadisshunoslik ilmini yuksak bosqichga ko`targan yorqin siymolardandir. O`rta asrlar davrining yirik madaniy markazlaridan sanalgan Termiz shahri atrofida (Bug` qishlog`ida-Hozirgi Sherobod tumani) tavallud topgan bo`lg`usi alloma o`z ona yurtida daslabki ma`lumotni olganidan so`ng O`rta Osiyoning Urganch, Buxoro, Samarqand kabi shaharlarida bilimini takomillashtiradi. Bundan ham yetarli qanoat hosil qilmagan, hamisha ilmga chanqoq at-Termiziy Sharq mamlakatlariga sayohatga chiqadi. Shu tariqa, u uzoq yillar Iroqda, Isfahon, Xuroson, Makka, Madina singari shaharlarda yashab, ilm-fanning turli sohalaridan-ilm al-Qiroat, ilm al-Bayon, Fikh, tarix va ayniqsa, hadis ilmidan o`sha zamonning yirik ustozi buzruklaridan ta`lim oladi. Ayni aytda at-Termiziyning o`zi ham yuzlab shogirdlarga mehribon ustoz bo`lib, ularning hadis ilmining bilimdonlari sifatida shuhrat topishlariga katta homiylik ko`rsatgan.
At-Termiziydan bizgacha katta ilmiy meros yetib kelgan. Uning asosiy asarlari sirasiga «Al-Jomi`» («Jamlovchi»), «Al-ilal fi-l-xadiys»(«Hadislardagi og`ishmalar»), «Risola fi-l-xilof va-l-jadal» («Hadislardagi ixtilof va baxslar haqida risola»), «At-tarix» («Tarix») qabilarni nisbat berish mumkin.
At-Termiziyning sara asarlaridan «Al-jami`» asari hadis ilmi bobida 6 ta ishonchli to`plamlardan biri sifatida nihoyatda noyob asar hisoblanadi. Uning yana bir mashhur asari «Ash-shamoil an-nabaviya» («Payg`ambarning alohida fazilatlari») bo`lib, bu asar payg`ambarimiz Muhammad Alayhu vassalomning shaxsiy hayotlari, u zotning suvrat va siyratlari, ajoyib fazilatlari, odatlariga oid 408 ta hadisu sharifni o`z ichiga qamragan. Mazkur asar mustaqilligimiz sharofati bilan 1991 yilda «Shamoiliy Muhammadiyya» nomi bilan Toshkentda o`zbek tilida birinchi bor ko`p nusxada chop etildi.
Shunday qilib, hur, ozod yurtimiz kishilari Abu Iso at-Termiziy singari buyuk o`tmishdoshlarimiz siymosini o`zlariga yangidan kashf qilib, ularning bebaho merosi duru-javohirlaridan tobora to`laroq bahramand bo`lib bormoqdalar.
Temuriylar ma`naviy madaniyati to`g`risida gap borganda dastavval ona yurtimiz Uyg`onish davrining ikkinchi bosqichi bo`lgan bu oltin asrda ilm-fanning nechog`lik ravnaq topganligi hamda uning jahon ilmu-urfoniga, taraqqiyotiga qo`shgan bebaho hissasi haqida har qancha g`ururlansak arziydi.
Ulug`bek o`z davrining taniqli tarixchisi va adibi Davlatshoh Samarqandiyning mana bu so`zlari ham xarakterlidir: «Olim, odil, g`olib va himmatli podshoh Ulug`bek Ko`ragon.. yulduzlar ilmida osmon qadar yuksalib bordi. Ma`oni ilmida qilni qirq yordi. Uning davrida olimu-fozillar martabasi nihoyat cho`qqisiga ko`tarildi..».
Ulug`bek ilmiy maktabining eng katta yutug`i avvalo, astronomiya va matematika sohasida yaratilgan muhim kashfiyotlardir. Masalan, Ulug`bek qalamiga mansub «Ziji jadidi-Ko`ragoniy» asari o`zining beqiyos to`g`ri ilmiy yechimlari, xulosalari bilan hozirga qadar ham olimlar e`tiborini qozonib kelmoqda. Asarda 1018 yulduzning o`rni va holatini aniqlab bergan. Shuningdek, bu ilmiy maktab olimlarining 3 darajali algebrik tenglamalarini yechib, bir darajali yoyning sinusini aniqlash borasidagi tadqiqotlari ham matematik tafakkurning katta yutug`idir. Ulug`bek davrining fan peshvolaridan Qozizoda Rumiyning «Risola fil-hisob» («Hisobga doir risola», «Sharhi mulaxxas», «Fil-xay`at» (Astronomiya asoslariga sharh) «Risolagul jayb» («Sinus haqida risola»); G`iyosiddin Jamshidning qomusiy mazmunga molik 5 kitobdan iborat yirik matematik asari-«Miftoxil hisob» («Hisob ilmi kaliti»), Ali Qushchining «Risola dar ilmi hisob», «Risola darxandasi», «Risola dar falakiyot», «Risolai mantiq» singari asarlari o`z davri ilmiy tafakkurining bebaho yutug`i bo`lib qolmay ular ayni chog`da ilm fanning keyingi rivojiga ham samarali ta`sir ko`rsatdi. Bu davrning yana bir muhim bir yutug`i-bu ijtimoiy fanlar xususan tarixshunoslik sohasida ham katta tadqiqotlarning yaratilganligidir. Bu xayrli ishning kushoyish topishida ham Temuriy hukmdorlar tashabbusi va rahnamoligi beqiyos bo`lgan. Jumladan Amir Temurning «Tuzuklari», Mirzo Ulug`bekning «To`rt ulus tarixi», Bobur Mirzoning «Boburnoma»si ijtimoiy fanlar rivojiga ayricha ta`sir ko`rsatganligi shubhasizdir. Temuriylar davrida salmoqli iz qoldirgan alloma olimlardan Nizomiddin Shomiy va Sharafiddin Yazdiyning «Zafarnoma», Hofizu Abruning «Zubdat at-tavorix», Abdurazzoq Samarqandiyning «Matla ul-sa`dain va majma` ul bahrayn» («Ikki saodatli yulduzning chiqishi o`rni va ikki azim daryoning quyilishi joyi» ), Ibn Arabshohning «Amir Temur tarixi», Mirxondning yetti jildli «Ravzat ul-safo» («Poklik bog`i»), Xondamirning «Makorimur Axloq» («yaxshi fazilatlar»), «Habib us-siyar fi-axbor-afrod ul-bashar» («Harbarlar va bashariyat odamlaridan dilga yaqin siyratlari») asarlari o`sha zamon tarixshunoslik ilmining yuksaklik darajasini o`zida ifoda etadi. Ularning har birida nafaqat u yoki bu hukmdorlarning davlat siyosati yohud harbiy yurishlari yohud shaxsiyatlariga oid ma`lumotlar aks etib qolmay, balki shu bilan birga tilga olinayotgan davrning barcha murakkab, ziddiyatli jarayonlari, tarixiy voqealar, hodisalar silsilasi ham ishonarli tarzda yoritilganligiga amin bo`lamiz.
Temuriylar davrida hattotlik, tasviriy san`at va musiqa madaniyati rivoj topdi. Bu sohada Mirali Tabriziy, Shayx Muhammad, Junayd Naqqosh, Temuriylar davri xattotligi va naqqoshligi maktabi atoqli vakillari Sulton Ali Mashhadiy, Abdu Jamil Kotib, Darvesh Muhammad Toqiy, Mir Ali Qil Qalam, Sulton Muhammad Nur va boshqalarning ijodi benazirdir. Masalan, Nastaliq xatining mislsiz ustozi, «Qiblat ul-Kuttab «(Kotiblar peshvosi ) unvoni sohibi bo`lgan, Sulton Ali Mashhadiy, Alisher Navoiy va Xusayn Boyqaroning ko`plab bebaho qo`lyozmalarini kitob xoliga keltirishda katta zahmat chekkan. Bundan tashqari, Nizomiy, Farididin, Attor, Xo`ja Xofuz, Sa`diy, Sheroziy, Xusrav Dehlaviy, Abdurahmon Jomiy singari mumtoz adabiyotimiz daholarning ko`plab asarlari ham uning betinim say`i harakatlari bilan ko`chirilib, avlodlarga armug`on etilgan.
Musavvirlik san`atining tengi yo`q yulduzi Kamoliddin Behzod (1455-1537) ijodi ham Temuriylar san`atining yuqori cho`qqisi hisoblanadi. Uning mo`yqalamiga oid hadsiz, hisobsiz rangin tasvirlar, chunonchi Yazdiyning «Zafarnoma», Jomiyning «Salomon va ipsol», Sa`diyning «Bo`ston» va «Guliston», Nizomiyning «Xamsa» asarlariga ishlangan miniatyura namunalari yohud Hirotda­gi «Bog`i Behisht», «Ov qilayotgan Bahrom Go`r», «Tuyalar jangi» tasvirlari va shunga o`xshash rassomlik asarlari bu tug`ma ijodkor iste`dodining yuksak mahoratidan shahodat beradi.
Temuriylar davri madaniy hayotida musiqa sanati ham shabhasiz, alohida o`rin tutgan. Alisher Navoiy «Mezonul-avzon» asarida xalq qo`shiqchiligining sakkiz turi rivojlanganligini qayd etadi. Bular-tuyuq, changchi, turkiy, orzuvoriy muhabbatnoma, mustahzod va shu qabilar. Amir Temur davrida san`at va musiqa olamida mashhur bo`lgan siymolardan biri Abduqodir Go`yanda (1334-1435) bo`lib, uning hayotining ko`p qismi Samarqandda kechgan. Temuriylar davri musiqa san`atida Hirot ijodiy muhitining o`rni kattta bo`lgan. Hirot musiqashunoslari o`z ijodlarida Navoiyning she`r va g`azallaridan keng foydalanganlar.

Tarix fanidagi mavjud ilmiy ishlanmaga koʼra, har bir xalqning kelib chiqish tarixi ikki bosqichdan iborat boʼladi. Birinchi bosqich — etnogenez, ikkinchi bosqich — etnik tarixdan iborat. Xalq tarixining etnogenez qismi uning elat, xalq boʼlib shakllanguniga qadar boʼlgan davrni oʼz ichiga oladi. Xalq etnogenezi juda uzoq davom etadigan tarixiy va etnomadaniy jarayon. Uning ibtidosi qabila va qabila ittifoqidan boshlanadi. Qachonkim, aynan oʼrganilayotgan xalqning etnogenezi yakunlangach, uning etnik tarixi boshlanadi. Etnik tarix ham juda uzoq davom etadigan tarixiy va etnomadaniy jarayon boʼlib, etnik tarix oʼz rivojining maʼlum nuqtasiga yetgach, uning millat boʼlib shakllanish jarayoni boshlanadi. Mana shu ilmiy — metodologik asosdan kelib chiqqan holda xalqlarning etnogenezi va etnik tarixi oʼrganiladi.

Xalqlarning kelib chiqishi masalasida, yaʼni etnogenez va etnik tarixni oʼrganishda maxsus nazariy va ilmiy metodologik ishlanmalar borki, ularga asoslanmay turib, biror xalqning kelib chiqishi haqida toʼgʼri tasavvurga ega boʼlish qiyin. Birinchidan, har bir xalq hozirda yashab turgan hududlari bilan azaldan bogʼlikdir. Dunyoda biror xalq yoʼqki, oʼzining etnogenez bosqichida mintaqadagi boshqa etnik birliklar bilan aralashmagan boʼlsa. Bu haqda Oʼrta Osiyo xalqlari tarixining bilimdoni prof. S.P.Toltov shunday degan edi: «Hozirgi zamon Oʼrta Osiyo xalqlarining birontasi ham qadimgi etnik guruhlarga bevosita borib taqalmaydi. Аksincha, ularning shakllanishida, yerli xalqlar va tevarak-atrofdan koʼchib kelgan xalqlar har xil nisbatda oʼz aksini topgan»[1]. Bundan oʼzbek xalqi ham mustasno emas. Shunday ekan, Movaraunnahr va qadimgi Xorazm hududlari azaliy vatani boʼlgan oʼzbek xalqining ilk ajdodlari ikki til — turkiy va eroniy tillar turkumidagi qabila va elatlar boʼlib, ularning uzoq yillar davomida aralashuvi, qorishuvi jarayonida oʼzbek elati xalq boʼlib shakllandi. Demak, oʼzbek xalqi ikki xil tillarda soʼzlashuvchi ajdodlardan, yaʼni etnik birliklardan tarkib topgan.

Ikkinchidan, etnogenez va etnik tarixni oʼrganishda tadqiqotchi birinchi navbatda oʼrganayotgan xalq etnogenezining qachondan boshlanganligini aniqlab olmogʼi kerak boʼladi. Chunki, etnos faqat kishilik taraqqiyotining maʼlum bir bosqichida paydo boʼladi[2]. Etnogenezning boshlangich nuqtasi esa etnosning qadim zamonlarda yashagan «ajdodlari»ga borib taqaladi[3]. Oʼzbek xalqining qadimgi ajdodlari kimlar edi? Ular Movaraunnahr va qadimgi Xorazmning turkiy va eroniy til lahjalarida soʼzlovchi tub joyli oʼtroq va chorvador aholisidir. Bu ikki xil tilda soʼzlashuvchi qabila va elatlarning birinchi bor bir-birlari bilan aralashish jarayoni oʼzbek etnogenezining boshlanishi, dastlabki nuqtasi hisoblanadi.

Taniqli sharqshunos olim, prof. А.Yu. Yakubovskiy 1941 yilda Toshkentda chop etgan «Oʼzbek xalqining yuzaga kelishi masalasi haqida» nomli risolasida ana shu ilmiy printsipdan kelib chiqib, oʼzbek etnogenezi Turk xoqonligidan boshlanadi, — degan edi[4]. Mana shu xulosa asosida Oʼzbekiston tarixining dastlabki nashrlari chop etildi. Fanda bu fikr oʼz oʼrnini topdi. Lekin, qadimgi Xorazmda keng koʼlamgi arxeologik va etnografik tadqiqotlar olib borgan va Oʼzbekiston tarixini yaratishda beqiyos ilmiy izlanishlar oʼtkazgan zabardast olim S.P.Tolstov oʼzbek xalqi etnogenezining boshlanishi Qangʼ davlati doirasida sodir boʼldi, «Qangʼ davlatining tarkibida va u egallab turgan mintaqalarda oʼzbek xalqining ilk ajdodlari yashagan, bularning etnik tarkibi va tili bir xilda boʼlmagan» degan gʼoyani koʼtarib chiqdi[5]. S.P. Tolstov oʼrtaga tashlagan bu gʼoya Oʼzbekiston hududlarida olib borilgan keng koʼlamli arxeologik va antropologik materiallarda oʼz isbotini toʼlik topgan[6].

S.P.Tolstov gʼoyasining keng koʼlamli ilmiy isboti akademik K.Shoniyozov asarlarida keltirilgan[7]. Shuningdek, K. Shoniyozov S.P.Tolstov fikr-mulohazalariga baʼzi bir aniqliklar kiritib, «Qangʼ davlati oʼramida murakkab etnik jarayon yuz bergan. Аmmo bu jarayon oʼzbek ajdodlariga xos etnogenetik jarayon edi. Shu jarayon tufayli Qangʼ davlati ichida miloddan oldingi II — milodiy I asrlar davomida mutlaqo yangi, turkiy tilli xalq — qangʼar elati vujudga keladi. Bu elat eron tilli xalqlar bilan turkiy tilli qabilalarning aralashib, qorishib borishi natijasida tashkil topdi», — degan xulosaga keladi[8].

Taʼkidlash joizki, XX asrning 70-80 yillarida Oʼrta Osiyo respublikalari hududlarida, Qozogʼiston dashtlari, Togʼli Oltoy va Janubiy Sibirda katta masshtabda arxeologik va antropologik tadqiqotlar olib borildi. Mutaxasis olimlar qoʼlida boy faktik materiallar toʼplandi. Biroq, bu hududlarning qadimda yashagan aholisining tili masalasida chiqarilgan xulosalar obʼektivlik, tarixiylik va xolislik tamoyillaridan ancha uzoq edi. Chunki, Sovet tarixshunosligi eronparast lingivistlar taʼsirida (ular Sovet davri tarixi va tilshunosligida nufuzli mavkega ega edilar) Qora dengizning sharqiy sohillaridan to Boykalgacha choʼzilgan choʼllarda qadimda eron zabon aholi yashagan, bu geografik kenglikning faqat Togʼli Oltoy qismidagina turkiylar yashardi, degan notoʼgʼri tasavvur fanda oʼrnashib qolgan edi[9]. Bunday tasavvur hozir ham nafaqat Rossiya olimlari, balki Oʼrta Osiyo, jumladan Oʼzbekistonlik arxeolog va tarixchilar orasida ham xukmronlik qiladi.

Sovet davrida toʼplangan arxeologik va antropologik materiallarni qayta koʼrib chiqish, ular tahliliga xolislik asosida yangicha yondashish, mustaqillik bergan gʼoyaviy erkinlikdan foydalangan holda oʼtgan asrning 90-yillaridan boshlab, oʼzbek xalqi etnogenezining boshlangʼich nuqtasi rosa ming yilga qadimiylashtirildi. Oʼzbek xalqi tarixi 3 ming yildan kam emas deyildi. Oʼzbeklarning ikki xil tilda soʼzlashuvchi ilk ajdodlarining nafaqat iqtisodiy va madaniy, balki etnik jihatdan ham bir-birlariga yaqinlashish, aralashish, qorishish jarayoni soʼnggi bronza davridan boshlandi, — degan xulosaga kelindi[10]. Bunday oʼta masʼuliyatli xulosaga kelishimizda Xitoy yozma manbalari katta rol oʼynadi.

Maʼlumki, Sovet davri qadimshunosligida xunlarni turkiy zabon qabilalar ekanligi tan olingan. Xunlarning ilk ajdodlari butun Sibir boʼylab keng tarqalishiga qaramay, Xitoy yozma manbaʼlarining N.Ya. Bichurin chala tarjimalariga asoslanib, turkiy xalqlarning vatani faqat Togʼli Oltoy deb kelindi. Biroq, Qozogʼiston dashtlari, janubiy va janubiy-sharqiy Oʼrol orti rayonlar, Janubiy Sibir va Togʼli Oltoydan topilgan bronza davriga oid arxeologik va antropologik materiallar aynan bir-birlariga oʼxshash, yaqin, bir xil moddiy madaniyat va bir xil antropologik tipdagi qabilalar ekanligi Sovet davri ilmiy adabiyotlarida qayd etilsada (gap andronova madaniyati qabilalari haqida ketayapdi), andronova madaniyatining Togʼli Oltoyda yashagan jamoalari turkiy tilli edi, qolgan mintaqalarda yashagan qabiladoshlari esa eron zabon boʼlgan, — degan gʼayri ilmiy fikr xukmron edi[11].
Keyingi yillarda Xitoy va Yapon olimlari bu masalaga qator aniqliklar kiritishdilar, yaʼni qadimgi Xitoy podsholiklarida «shi» deb atalgan yilnomachilar qadimgi shimoliy hitoy podsholiklarining gʼarbiy va shimoliy chegaralarida chorvador turkiy zabon qabilalar yashaganliklarini taqʼdlaydilar, yaʼni «shi»lar mil. avvalgi 2205 yildan boshlab Shimoliy Xitoydagi kichik hokimliklar tarixini yozaboshlaganlar. Аna shu kichik hokimliklardan biri «Shya» podsholigi boʼlib, u shimoliy Xitoyda mil. avvalgi 2205-1766 yillarda xukmronlik qilgan. Soʼng, mil. avvalgi 1766-1122 yillarda «Shong» nomli kichik hokimlik xukm surgan. Ularning har ikkalasi devonida «shi»lar faoliyat koʼrsatib, nafaqat oʼz hokimliklari tarixini toshga, suyakka va xitoy qamishiga yozib borgan, balki u hokimliklarga chegaradosh qabilalar va elatlar haqida ham maʼlumot qoldirganlar. Tarixda ana shunday «shi»lardan Sa Je va Ryuy Sung ismli nilnomachilarning nomi bizgacha yetib kelgan. Mil. avvalgi 1 — ming yillikda «shi» lavozimidagi yilnomachilarning soni koʼpayadi, ular yozadigan ish xajmi ham kengaygan. Xotiralar hukmdorlar istagi asosida bitilib, hukmdorlar «Tangri farzandi» sifatida ilohiylashtiriladi. Ularning faoliyati qonun, ahloq normalari va Tangri amri sifatida qabul qilinadi. Sima Syan ana shu xotiralar asosida oʼzining «Tarixiy xotiralar» asarini yozgan. Milodiy 319 yildan boshlab nafaqat tarixga oid xotiralar, balki tarixshunoslikka doir asarlar ham paydo boʼla boshladi. Tang sulolasi davrida (618-907 y.) tarixiy voqealarni yozish davlat siyosati darajasiga koʼtarilib, bu ish davlat monopoliyasiga aylanadi. Yilnomachi «shi»lar yozib borgan rasmiy sulolalar 24 ta boʼlganligi uchun sulolalar tarixi 24 tarix, yaʼni «Ershi si shi» nomini olgan. 24 tarixning birinchi jildi Sima Syan qalamiga mansub «Tarixiy xotiralar» boʼlsa, uning oxirgisi Ming sulolasi (1368-1644) tarixidan iborat. Xronologik jihatdan ushbu 24 tarix 3,5 ming yillik tarixni oʼz ichiga oladi. Аna shu tarixning X asrgacha boʼlgan voqealarni oʼz ichiga olgan jildlari xitoyshunos olim Аhadjon Xoʼjaevning guvohlik berishicha, bevosita Turkiston tarixi uchun koʼp qimmatli maʼlumotlar beradi[12].

Sima Syanning «Tarixiy xotiralar»ida mil. avvalgi 2205-1766 yillarda Shimoliy Xitoyning «Shya» kichik hokimligini gʼarbiy va shimoliy tomonida «xu» yoki «xulu» deb atalgan xalqlar yashaydi deyilgan (Xitoy tili katta ierogliflar lugʼati. 3-jild, 2057 bet; Siyuan. Soʼzlar etimologiyasi. 1218 bet). Xitoyshunos olim А.Xoʼjaevning aytishicha, «xu» va «xulu» turkiycha «xoʼr» atamasining xitoycha talaffusidir. «Xoʼr» qadimiy turkiyda erkin, ozod, bir joyga bogʼlanib qolmagan, koʼchmanchi xalq maʼnosini anglatgan. Xitoy tilida undosh «r» tovushini talaffuz etish mumkin boʼlmaganligidan xitoylar «xoʼr»atamasini «xu» ieroglifi bilan ifoda etishgan. Keyinroq sharqiy «xu»lar xitoychada «dungxu» deb atalib, ushbu atama rus adabiyoti orqali hozirgi zamon tilimizga «tungus» talaffusi bilan kirib kelgan. «Xu»larning gʼarbiy qismi esa «rung» va «di» deb atalgan ikkita qabilaga boʼlingan.

«Di»lar oʼz navbatida qizil di («chi di»), katta di («jong di»), oq di («bay di») larga boʼlingan. «Rung»lar esa gʼarbiy rung-«shi rung», togʼli rung-«shan rung» va oʼrmonli rung-«ling rung» kabi qismlarga boʼlinib yashagan. Xan sulolasi tarixining xunlar tazkirasini ikkinchi qismida «janubda buyuk Xan mavjud, uning shimolida kuchli «xu» mavjud» deb xunlarga ishora qilingan. Sharqiy Xan tarixchisi Chjeng Shyuan «xu» hozirgi syunnu», yaʼni xun deb yozgan (Xitoy tili katta ierogliflar lugʼati, 3-jild, 2057 bet). «Di»lar baʼzi qadimiy hitoy yozma manbaʼlarida «dingling» deb yozilgan. А.Xoʼjaevning taʼkidlashicha, qadimgi xitoy yozma manbaʼlarida «d» tovushi «t» tovushi bilan, «t» tovushi esa «ch» tovushi bilan almashib, «dingling» atamasi «tingling» deb talaffus qilingan. Keyinroq, «ng» tovushi ham tushirib qoldirilib, «tingling», «tele»,«chele» yoki «chile» boʼlib ketgan. Demak, di, dingling, tingling, tele, chele, chile «xu»ning avlodlari, milodiy III-VI asrlarda ular «turo» nomi ostida yuritilgan. «Tele»- «turo» aslida bitta qabilaning nomi boʼlmay, balki VI asrgacha Markaziy Osiyodaning Qozogʼiston choʼllari va Janubiy Sibir dashtlarida, Togʼli Oltoy va janubiy-sharqiy Oʼrol orti rayonlarida yashagan barcha turkiy qabilalarning umumiy nomi boʼlgan. Shimoliy sulola tarixida keltirilgan maʼlumotlarga koʼra, xunlar xoqonligi yemirilgandan keyin Аtilla bilan gʼarbga ketmay oʼz joylarida qolib ketgan turkiy qabilalar turo (xitoycha tele) nomi bilan atalib, ular tarkibida 44 ta qabila mavjud boʼlganligi qadimgi Xitoy manbaʼlarida keltiriladi (Koʼxna Tang sulolasi tarixi

Xulosa qilib, shuni aytishimiz mumkinki, Mil. avv.1 ming yillikning oxiri-milodiy I ming yillikning boshlariga kelib Tinch okeanidan Atlantika okeaniga qadar cho'zilgan ulkan geografik hudud madaniyati yuksak rivojlangan sivilizatsiyalarning yagona tizimiga birlashadi. Bu hududda joylashgan davlatlar-Xitoydagi Xan saltanati, Kushon podsholigi, Qang' davlati, Parfiya davlati, Rim saltanatining chegaralari bir-biriga tutash edi. Ushbu zabardast saltanatlar va sivilizatsiyalar markazlari insoniyat tarixidan birinchi bo'lib "Buyuk ipak yo'li" deb nomlanuvchi bir yo'l bilan bog'landilar. Umumiy uzunligi 12 ming km bolib, Xitoydan O'rta Yer dengizining shimoliy qirg'oqlariga qadar cho'zilgan bu yo'l orqali ko'pgina xalqlar va elatlar turli tomonlama munosabatlar o'rnatdilar. Podsholarning o'zaro elchilar yuborishlari, bir-birlariga har xil sovg'alar in'om etishlari an'anaga aylandi. Sharq bilan G'arb madaniyatining bir-biriga ta'siri kuchaydi. O'sha davrdagi ko'plab madaniy o'xshashliklar ham shu tufayli yuzaga keldi.Buyuk ipak yo'li orqali nafaqat savdo karvonlari, balki xalqlarning erishgan madaniy yutuqlari, ma'naviy qadriyatlari, diniy g'oyalari ham jahonga tarqalib borar edi. Buddizm Kushan davlatidagi boshqa dinlar bilan birga hukm surgan bo'lib, bu yerdan to Xitoygacha tarqalgan. Eramizning birinchi asrlarida Kichik Osiyodan bu yerga xristianlik dini kelib yetgan. Arab xalifaligining qattiqqo'l harbiy navkarlari VII asrda islom ta'limotini olib kelganlar. Savdogarlar va targ'ibotchilarning o'tkazgan yo'llari bo'ylab mo'g'ullar sahrolaridan Yevropa tekisliklarigacha Chingizxon sahroyi bosqinchilari quyundek o'tgan. Buyuk Ipak yo'lining qoq yuragi bo'lgan Samarqand shahridan o'rta asrlardagi Sharqning buyuk sarkardasi Amir Temur o'z yurishlarini boshlab, zafar quchar edi. Bundan tashqari, karvon yo'llaridan asrlar bo'yi allomalar, tadqiqotchilar ham sayohat qilar
edi. Xitoy ruhoniysi Syuan Tszyan va venetsiyalik savdogar Marko Polo, arab sayohatchisi - savdogar Ahmad ibn Fadlan va bavariyalik sarkor Shiltberger, vengriyalik tadqiqotchi Arminiy Vamberi hamda shvetsiyalik geograf Sven Xedin, rus olimi Aleksey Fedchenko va frantsiyalik jurnalist ayoli Ella Mayyar, amerikalik geolog olim Rafael Pampelli va frantsiyalik sayohatchi Jozef Martenlarning yo'lda qayd etgan yozuvlari va ilmiy asarlaridan biz Buyuk Ipak yo'li bo'ylab yotgan mamlakatlarda yashagan xalqlarning tarixini, ularning urf-odatlari va an'analarini bilib oldik. Sharq va G'arbni o'zaro bog'lagan bu beqiyos buyuk yo'lni bunyod etgan xalqlarning tirik bir xotirasi qadimiy O'zbekiston shaharlari Samarqand, Buxoro, Xiva, Shahrisabz, Termiz, Toshkent shaharlari bo'lib, ularning me'morchilik yodgorliklari Buyuk Ipak yo'lining ko'p asrlik tarixini o'zida mujassam etadi.
Shunday qilib Amir Temur va Temuriylar davri Vatanimiz xalqlarining hayotiy taqdirida, ularning ijtimoiy taraqqiyotning yuksak marralariga ko`tarilib borishlari davomida o`chmas iz qoldirgan alohida bir tarixiy bosqich bo`ldi. Eng muhimi, bu davr Amir Temurdek buyuk siymoni tarix maydoniga chiqardiki, bu zoti sharif va uning avlodlarining mislsiz sa`y-harakatlari, bunyodkorlik faoliyatlari tufayli Movarounnahr va Xuroson o`lkalari ulkan o`zgarishlarga yuz tutdi. Mug`ullarning bir yarim asrlik bosqini va zulm-asoratidan butunlay xalos bo`lgan ona yurtimiz qudratli salatanatga aylanibgina qolmay, ayni chog`da ijtimoiy-iqtisodiy, madaniy ma`naviy jihatlardan yuksalib, jahonga dovrug` taratdi. Ulug` ajdodlarimiz tomonidan yaratilgan moddiy va ma`naviy madaniyatning yuksak namunalari, duru-javohirlari mana necha asrlardirki, jahon ahlini hayratga solib. minnatdor avlodlar ardog`ida e`zozlanib kelmoqda.